यश तेची विष झाले, देहात ते उफाळे
स्फुंदून काय आता जावे मिटून डोळे?
स्फुंदून काय आता जावे मिटून डोळे?
सुमहार वाटला जो, तो एक साप काळा
प्रासाद थाटला जो, ती बंद बंदिशाळा
त्या बंधनात बांधी माझे मलाच जाळे
हा खेळ संपलासे आता न हारजीत
या हुंदक्यात गेले कोंडून प्रेमगीत
माझ्याच काजळाने हे तोंड होय काळे
गीत | – | लता मंगेशकर |
चित्रपट | – | आकाशगंगा |
गीत प्रकार | – | चित्रगीत, नयनांच्या कोंदणी |
No comments:
Post a Comment